JEHOVA

JEHOVA

Gap desc: Hebrew quod nomen recentiores Iudaei, crescente inter eos superstitione, ἀνεκφώνητον iudicârunt, cum a Magistris eorum denuntiatum iam esset; Partem non habiturum in futuro saeculo quisquis nomen illud pronuntiare praesumeret. Quod tamen; per aetates retro ab orbe condito antegressas, proferre non licitum tantummodo, sed et pium, ac laude dignum habebatur. Etymon quo attinet, descendit a verbo fuit ait Gap desc: Hebrew sit ὁ ὢν, i. e. exsistens, qui est, vel qui exsistit; Deus sc. aeternus nulli mutationi obnoxius. Gen. c. 4. v. 26. c. 14. v. 22. et c. 15. v. 7. Itaque docuit et Rabbi Moses Aegyptius in libro More, cetera Creatoris nomina ab flectibus esse derivata, solum vero nomen hoc τετραγράμματον, quod etiam Schem hammephoras nominant, peculiare esse et proprium soli eius substantiae. Imo Rabbi Haccadosh in Arcanorum revelatore, probare nititur, comprehendi in eo divae Trinitatis mysterium, ut haud absque ratione asserat Philo Iudaeus, merito et iuste tribu Dan: maxime cum Mosi sciscitantiipsiusnomen responderit Gap desc: Hebrew. Ubi quamquam futuri temporis sit Ehie, h. e. ero, tamen cum in lingua Hebraea pro praesentibus saepe usurpentur futura, non existimandum est, male reddidisse Hier. cum Septuaginta Ε᾿γὼ εἰμὶ ὁ ὢν. Ut ita efficacius et evidentius subsistentem per se essentiam divinam exprimerent, inque eo vivere, et ab eo proficisci omnia et pendere significarent. Hebraei Gap desc: Hebrew legunt Adonai, et Septuaginta Κύριος semper interpretantur, quod nomen non legitur c. 1. Geneseos, sed Elohim ὁ Θεός. At in secundo Gap desc: Hebrew Κύριος. Hinc argutati sunt Tertullianus et quidam veterum. Deum non prius Dominum fuisse, quam Adam factus esset. Phoenices Ι᾿εύω dixêrunt pro Iehova, Samaritae Ι᾿αβαὶ. Alii Ι᾿αὼ, ut Orpheus ac Diod. Sic. Vide doctill. Gatakerum in tractatu cui titulus, De nomine Tetragrammato dissertatio, in qua vocis Iehova apud Nostros receptae usus defenditur, et a quorundam cavillationibus iniquis pariter atque inanibus vindicatur. Nic. Lloyd. Exod. c. 6. v. 20. Psalm 83. v. 19. Ies. c. 42. v. 8. Num. c. 21. v. 3. 6. et 8. 1. Cor. c. 10. v. 9. Num. c. 12. v. 6. 2. Petr. c. 1. v. 21. Uti autem sanctissimum hoc et incommunicabile Dei nomen ad Idola sua nefarie traduxêrunt Gentiles, ut ex nominibus eorum Iao, Iavo, Iovis, qui (antiquis nominativus fuit) Ι῎ακχος et Ι᾿ώβακχος, quae Bacchi nomina, Iani item et Dianae, perspicuum est: sic Haereticorum pessimi Basilidiani Gnosticique, nominis huius tetragrammati literis varie immutatis, nefando ausu ad turpissima sua mysteria involvenda abscondendaque, abusi sunt, uti inter alia videre est, apud Iac. Spon. Itin. part. 3. p. 152. et seqq. ubi Inscr. Graecam Mileti repertam et Talismanis speciem referente exhibet, et amethystum insignem Thuanaeam, In qua Michael Archangelus sculptus, ab haereticis hisce, singula membra characteribus variis inscripta, in altera vero parte septem vocales Graecas ΑΕΗΙΟΥΩ, quibus illi nomen Iehova exprimebant, septies variatas, habet, erudite exponit. Vide quoque supra, ubi de Idololatriae incun. et infra in voce Nefariam tetragrammaton.